6/20/2018

Mirinda fortreso, Ŝatili


Hinkali, kartvela tipa manĝaĵo


Kaŭkazo estas montara sistemo inter la Nigra kaj Kaspia maroj,
kiuj dividas kaŭkazian regionon en du partoj : norda kaj suda.
La nomo "Kaŭkazo" devenis de greka vorto "Kaŭkasos".
Supozeble, mem la greka termino originas de la malnovirana "kapkah",
kio signifas "granda monto", aŭ de hetita "kazkaz" ' nomo de tribo,
kiu loĝis en suda bordo de la Nigra Maro.




Se iu demandus al mi, al kiu loko de Kartvelio mi nepre revojaĝos,
senhezite mi respondus eĉ kriante : Ŝatili !!

Iun tagon, frumatene,
la ĉefa gvidanto Mindia, kiu originas el Ŝatili, diris al ni en la aŭto.
"Ekde nun, vi iros al fantazia vilaĝo, proksime de Kaŭkazo,
kie oni ne bezonas monon, poŝtelefonon. Ĉar nenie estas vendejo."
La aŭto veturis de Tbilisi pli ol 7 horojn,
kaj poste la belega montaro Kaŭkazo preskaŭ tuŝeblis de niaj manoj.



Kun la gvidanto Mindia, centre plej alta viro


Tute verdaj herbejoj kaj sovaĝaj floretoj ĉe la neĝmontaro!!
Dum la paŭzo, ni saltis tie kiel infanoj aŭ eble kiel la ŝafaro de la montaro,
kiu amase svarmis, saltis, kuris ignorante nian veturadon.

Atinginte Ŝatili, 2700 metrojn surper la marnivelo,
ni vidis, ke kelkaj vilaĝaninoj de nia loĝejo preparantis vespermanĝon por ni.
Dumtempe, ni promenis en la vilaĝeto, kiu ĉirkaŭitas de enorma ĝardeno Kaŭkazo.
Kvankam estis tre interesa, la fama vilaĝa fortreso, kiu aspektas kiel tiu de 12a jarcento,
tamen, la vilaĝa modesta lernejo pli forte tiris mian atenton.
Nur 12 infanojn kun 4 instruistoj ĝi havas !!!





Nura bedaŭro estis por mi resti tie nur 2 tagojn, ne 1 semajnon.
Neniu luksa vendejo, neniu bazaro, neniu tutmonde fama monumento estas,
sed plenplenaj naturaĵoj, modesta etoso kun vivenergio sufiĉas kiel paradizo.



Dalmini instalas artefaritan aglon flugantan por sia kampo


Ĉi-matene frue, mi vizitis nian kampeton da mirteloj kun Dalmini.
Dum mia sopiro al Kartvelio pli profundiĝas,
ja niaj mirteloj pli maturiĝas !!
Baldaŭ ni ekrikoltos !!





6/16/2018

Reveno de la sonĝo en Kartvelio



Ĵus reveninte de la vojaĝo en Kartvelio kun amikaj esperantistoj,
mi ŝajne ankoraŭ ne eliris el la sonĝo de la vojaĝo.
Tamen, oni diras, ke okazas vojaĝo por reveni.
Alivorte, vera vojaĝo esence brilas, kiam oni revenas hejmen.
Feliĉe, la arbustoj de mirteloj en nia kampo svingas min :
     Vekiĝu !! Eliru el la sonĝo !!
La mirteloj ekmaturiĝas !!





Kutime, fine de iu ajna vojaĝo,
mi ĉiam instalas kelkajn tagojn por ĝui solan tempon.
Ankaŭ ĉi-foje, post ĉies reveno, mi pasigis unu plian tagon trankvile.
Jen, kelkaj aspektoj, kiujn mi retrovis dum la lasta tago.
Tamen, kiel infanoj poiomete manĝas bongustan ĉokoladon,
iom da tempo poste, mi revizios ĉiujn paŝojn,
kiujn mi faris kun miaj francaj kaj koreaj geamikoj.


Lernolibro por kartvelaj infanoj dum rusa imperio


Dimanĉa Tbiliso



Ĉiutaga bazaro sur iu ponto


Sovietuniaj aĵoj en la bazaro

Duamanaj aĵoj kaj riparanta virino por malnova tapiŝo

Manlaboritaj ŝuoj el felto




















Ŝatili, eta vilaĝo, tute proksime de la montaro Kaŭkazo...

Batumi kun nigra maro kaj mirinda marborda botanika ĝardeno...

Mistera kaverno, Prometeo...

Troglodita monahejo David Gareĝi...

Persone, plej ŝatata vilaĝo, Sirnari kaj Mcĥeta...




Ho, Kartvelio, atendu,
mi baldaŭ revenos !