Delonga sonĝo

Ĉe la koreaj Pentraĵoj faritaj de s-rino Lee, Korea Kongreso de Esperanto 2016

En infanaĝo, mi ofte pensis, ke mi fariĝos pentristino.
Mi ŝatis ion desegni sur blanka papero, kie komence nenio estas.
Ŝajnis al mi, ke tiu laboro estas kreado de nenio al io.
Buntaj farboj metiĝis sur la paperon, ho, mia koro tremis.
Tempo pasis kaj mi iĝis plenkreskulo.

Dum Korea Kongreso de Esperanto,
iu pentristino ekspoziciis siajn pentraĵojn.
Por mi, estis surprizo. Ĉar mi ĵus ekpraktikas tiun fakon de ŝia arto.
La artistino (plej maldekstre de la foto) estas samaĝa kiel mi
kaj ni du aŭ tri fojojn renkontiĝis en koreaj E°eventoj.

Malgraŭ okupita tempo,
bonŝance mi havis okazon momente paroli kun la artistino
kaj eĉ fotiĝi kun miaj karaj amikinoj ĉe la artaĵoj.
Verŝajne mia delonga sonĝo realiĝantas.