Iam, kiam mi laboris en elementa arbara lernejo,
iu knabo, kvazaŭ poeto, verkis belan poemon jene.
Printempo estas eta
Homo eta
Ŝoso eta
Floro eta
Ĉio eta
Mia patro estu eta
 |
| Abelujoj uzitaj kiel etaj florbedoj |
Laŭ lia deklaro,
ankaŭ mia modesta ĝardeno estas eta,
kie diversaj etuloj loĝas kun printempa suno.
Ho, ili poiomete, malrapidege kreskas!
 |
| Anemonoj venintaj el Francio plej aktivas por kreski |
 |
| Pomarbo floranta en la ĝardeno |
 |
| Salatoj bongustaj kreskas |
Ankaŭ en la kampo de Dalmini,
blankaj floretoj de mirteloj plene radias!
 |
| Floretoj de mirteloj ŝajne sonoras |
Jes, vere li pravis,
ke en printempo ĉiuj estas etaj.
 |
| Mia labortablo reinstalita por varme akcepti printempon |
