Si tu veux !

Post tri kursoj pri desegnado per kretoj,
mi demandis al la profesoro Laurent :
"Mi neniam praktikis pentradon per akrila aŭ olea farbo,
ĉu mi rajtus lerni tion dum mia restado?"
Li tuj reagis : "Se vi volas!"

baza laboro dum 1 horo

Li tuj donis al mi kelkajn materialojn por pentri :
akrilaj farboj, penikoj, akvo, paletro.
"Ana, unue pentru la tutan paperon laŭ via sento rigardante la modelon.
Tamen ne pripensu precize imiti ĝin. Vi zorgu nur vian senton."

Li tute lasis min libere pentri la blankan paperon.
Ho, mia mano kun la peniko dancis sur la papero!
Mi tute ne scias kiamaniere uzi la farbon.
Ne gravas !

Poste li donis nigran farbon kaj fajnan penikon.
"Do, desegnu direkte sur la papero."
"Sen krajono?!"
Li kapjesis. Olala !
Kuraĝe mi faris laŭ mia gusto, kelkfoje erare kelkfoje bele.
Ju pli mi liberiĝis des pli la bildo plaĉis al mi.

"Ana, kiel vi esprimos vesperan lumon?"
"Ĉu per flavo kaj oranĝo?"
"Si tu veux!"
Li donis al mi orangan farbon kaj la flavan.

Laurent ofte ŝercas kun la kursanoj, kelkfoje komentas pri ilia laboro,
kelkfoje ĵetas demandojn kaj ĉiam fine diras : Se vi volas!
Tio faras min tiom libera praktiki artan kurson.

Intertempe, mi vizitas ŝatatan kafejon, Caramelo.

Ĉefe pluvtage, la karamela torto tre dorlotas mian langon.

La mezepoka vilaĝo, Pérouges estas ĉiam alloga por mi.

Tie mia menso plitrankviliĝas malgraŭ dolorigaj piedoj pro elŝtona strato.

Dum la promenado por piede iri al la kinejo Amphi,

mi hazarde renkontis la knabon, Enzo, kiu laboras en lerneja restoracio La Changne.

Kaj ĉiama ŝatata vizito al subĉiela bazaro en ĉiu merkredo

ankaŭ incitas min desegni.

Ankoraŭ hodiaŭ miaj manoj tikliĝas por ion ajn esprimi.
Ĉi tie la vivo mem estas granda staĝo por mi.