Ekas printempa kultivado

Printempas plene.
Kiam oni vivas en granda urbo ĉirkaŭita de ĉielpintaj domegoj,
en nuna sezono, oni serĉus vizitindajn lokojn
por ĝui ĉerizfloran vilaĝon, azaleplenan straton ktp.

Tamen, tie ĉi, profunda kamparo ĉirkaŭ montaro,
kie matene kaj vespere, ankoraŭ la aero tro freŝas,
agrikultivistoj aktive komencas printempan laboron.

Ankaŭ mia edzo, Dalmini ekplukis sian trian kampeton,
kiun li prunteluis ĉijare por kultivi medicinajn radikojn.
Poste li faris sulkojn kaj kovris ilin per nigra plastaĵo.
Hieraŭ tri maljunaj vilaĝaninoj, tre lertaj en kampara laboro,
estis dungitaj por semadi tutan tagon en milojn da truoj.
Mi preparis kelkajn manĝetojn por ilia paŭztempo,
verdaj vinberoj, tomatoj, cup-nudeloj, kukoj, varma tizano.

Por kultivistoj la eka laboro de la jaro enhavas plenan esperon.
Laborante, oni preĝas al ĉielo, suno, tero, pluvo kaj al tuta naturo,
por ke ankoraŭ ĉijare ili benu onin por riĉa rikolto.
Tiel homoj, kiuj vivas ĉe naturo, respektemas la mondon.

9 jaroj pasis de nia granda translokiĝo el Seulo ĉi tien,
kaj verŝajne, nia familio estus eterna komencanto pri kultivado.
Tamen, trankvila vivo ĉe naturo plibonigas nin.
Serena menso, plena libereco per surtera laboro
estas jam riĉaj rikoltaĵoj de kampara vivo.