Printempo eta

Iam, kiam mi laboris en elementa arbara lernejo,

iu knabo, kvazaŭ poeto, verkis belan poemon jene.

  Printempo estas eta

  Homo eta

  Ŝoso eta

  Floro eta

  Ĉio eta

  Mia patro estu eta

Abelujoj uzitaj kiel etaj florbedoj

Laŭ lia deklaro, 

ankaŭ mia modesta ĝardeno estas eta,

kie diversaj etuloj loĝas kun printempa suno.

Ho, ili poiomete, malrapidege kreskas!

Anemonoj venintaj el Francio plej aktivas por kreski

Pomarbo floranta en la ĝardeno

Salatoj bongustaj kreskas

Ankaŭ en la kampo de Dalmini,

blankaj floretoj de mirteloj plene radias!

Floretoj de mirteloj ŝajne sonoras

Jes, vere li pravis, 

ke en printempo ĉiuj estas etaj.

Mia labortablo reinstalita por varme akcepti printempon